Mehmet Ali BAŞARAN
Şiir Gibi Cami
İstanbul Büyükçekmece’de yer alan, kısa sürede ün kazanmış Sancaklar Camii’ni görmek bugün nasip oldu.
Henüz 2013 yılında ibadete açılan, uluslararası ödüller almış bu sıra dışı mekân beni heyecanlandırdı.
Gitmeyenler gitsin, görmeyenler görsün ve -bir Müslüman olarak, gönül rahatlığıyla söylüyorum- "işte budur!" desin.
Şu ülkeye kabaca bir bakmak yeterli: Türkiye ucube binaların sergilendiği bir fuar alanı olmuş adeta. İstisnalar vardır ve bunları da büyük oranda tarihi eserler oluşturur. İşte Toki, işte gökdelenler, işte zevksizlik, işte doğaya ve insana karşı aptalca artistlikler, işte o büyük güdü: Rant, rüşvet ve daha çok, daha çok para kazanma hırsı.
Camilerimizin büyük çoğunluğu da tarihi camilerin kötü kötü kopyalarından başka bir şey değil ne yazı ki.
Böyle bir vasatta şehrin uzak bir köşesinden çıkagelen bir mucize gibi duruyor Sancaklar Camii.
Sadelik ve zarafetten müteşekkil derin bir sanat eseri. Sanatın her şubesinde böylesi özgün eserlere ihtiyaç var. Cesaret, tevazu ve derinlik taşıyan eserlere…
Tutup da bir şiiri yorumlar gibi anlatmaktan kaçınmak istiyorum bu mabedi. Lakin beni etkileyen yönlerinden birkaçını olsun dile getirmeden edemeyeceğim.
Sancaklar Camii’nin, bir camiye yönelik ezberleri sessiz sedasız bozması, daha avluya adım attığınız anda, insanı düşünmeye icbar eden, o ne güzel bir şaşkınlık, o ne mübarek bir duraksama…
İslam’ın kokusunu bir mekânda nasıl alırsınız? Mekânın kendi doğası ile insanın doğası, uçsuz bucaksız doğa ile böylesi bir uyum içerisindeyse...
Çıkmak değil inmek bir ibadethaneye; secde eder gibi.
Sancaktar Camii, güçlü biçimde rest çekmişe benziyor, "medeniyet medeniyet" derken yapıp ettiğimiz "şeylere". Ben öyle anladım:
Aydınlanma değil merhamet, kalkınma değil adalet, inşaat değil şefaat, Taka Tuka Toki değil kültür edebiyat sanat.
Kendi çektiğim iki fotoğrafla, bu sanat eserini selamlıyorum, saygı ve sevgi ile.
Diğer
